Καλό το swing και το mambo αλλά στο τσακίρ κέφι του γλεντιού ο Έλληνας θέλει να «ρίξει» την γυροβολιά του.
Κάποιος που δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με τους παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς, ιδιαίτερα οι νεώτεροι, πιθανώς τους βρίσκει εντελώς ξεπερασμένους, άμεσα συνυφασμένους με τον επαρχιωτισμό, ίσως και καθαρά βουκολική απόλαυση. Τι έχουν, όμως, να ζηλέψουν από άλλα παλιά στιλ χορού που επιστρέφουν δυναμικά, όπως το swing και το Charleston;
Όσοι έχουν δώσει μία ευκαιρία σε χορούς όπως ο Τσάμικος, ο Μπάλος ή ο Πεντοζάλης, όσοι έχουν προσέξει τις υπέροχες μελωδίες πολλών τραγουδιών ή έχουν δοκιμάσει περίτεχνες παραδοσιακές φορεσιές, μιλούν για μία άκρως διασκεδαστική ενασχόληση που πέρα από τη σωματική ευεξία και την κοινωνικοποίηση που προσφέρει, σου δίνει την ευκαιρία να γνωρίσεις και να εκτιμήσεις ένα πολιτιστικό μας στοιχείο για το οποίο έχουμε πολλούς λόγους να είμαστε ακόμα περήφανοι. Άλλωστε, παραδεχτείτε το, πολλοί από εσάς ζηλεύετε όσους ξέρουν να χορεύουν Ικαριώτικο στο τσακίρ κέφι του γλεντιού.
της Έλενας Μπούλια
