Ο χορός είναι μία μορφή τέχνης που ανταποκρίνεται στην κινητική δυνατότητα του σώματος, πολλές φορές με τη συνδρομή μουσικής. Η ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία και σύνδεση με τον περίγυρο οδήγησε στη χρήση του χορού για κοινωνικούς σκοπούς, για συναισθηματική έκφραση, αλλά και για μπορέσει κάποιος να διηγηθεί μία ιδέα ή ιστορία. Χάρη στην έννοια του χορού και της αλληλεπίδρασης που προσφέρει, ο χορός υιοθετήθηκε από όλους τους πολιτισμούς σαν ένας τρόπος ενδυνάμωσης και στήριξης των κοινωνικών δεσμών, ενώ τον χρησιμοποιούσαν για να συνοδεύσουν κάθε έκφραση της ανθρώπινης ζωής, από τη στιγμή της γέννας μέχρι τη στιγμή του θανάτου. Στην ίδια τη φύση έχουν παρατηρηθεί κινητικά πρότυπα ακόμα και στο ζωϊκό βασίλειο που χρησιμοποιούνται κυριώτερα από τα αρσενικά προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια του θυληκού, ενώ οι μέλλισες χρησιμοποιούν ένα είδος «χορού» προκειμένου να κατευθύνουν τις υπόλοιπες προς τα κατάλληλα άνθη που περιέχουν γύρη και νέκταρ.

Ο χορός δεν είναι απαραίτητα ένα συγκεκριμένο σύνολο κινήσεων ή τεχνικών, αλλά αντίθετα ορίζει την ίδια τη σωματική έκφραση του εκάστοτε ανθρώπου, η οποία συνδέεται με τα συναισθήματα του, τις σκέψεις και τις εμπειρίες που έχει βιώσει και έχει ενσωματώσει στη βασική προσωπικότητα του. Είναι χαρακτηριστική η έκφραση «η γλώσσα του σώματος» που περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο το σώμα επικοινωνεί εσωτερικές καταστάσεις που μπορεί συνειδητά ο άνθρωπος να μην επιλέγει να εκφράσει με τα λόγια, μα που ωστόσο να μεταδίδονται μέσω της κίνησης-έστω και αδιόρατης. Αυτό συμβαίνει γιατί το ίδιο το συναίσθημα συνδέεται συνεχώς με το σώμα, με το τελευταίο να γίνεται εργαλείο εξωτερίκευσης των όσων εσωτερικά μας κατακλύζουν. Όταν θυμώνουμε σφίγγουμε τις γροθιές μας, όταν φοβόμαστε το σώμα μαζεύεται, όταν είμαστε χαρούμενοι η κίνηση μας είναι πιο ανάλαφρη, κτλ. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνουμε να δίνουμε μηνύματα στους γύρω μας για το ποιοί είμαστε την εκάστοτε στιγμή, τα οποία καταγράφονται στον εγκέφαλο προκειμένου να μπορεί να βγάλει αρχικά συμπεράσματα για το τί είναι ο καθένας και σε ποιά κατάσταση μπορεί να βρίσκεται εκείνη τη χρονική στιγμή.

Εκτός από μέσο αλληλεπίδρασης, ο χορός χρησιμοποιείται και σαν θεραπευτικό εργαλείο σε ψυχοθεραπευτικές ομάδες προκειμένου να μπορέσει το άτομο να κατανοήσει τις νοητικές, ψυχολογικές και συναισθηματικές του διαδικασίες μέσω της κίνησης, και να μπορέσει να ωριμάσει και εξελιχθεί προσωπικά και κοινωνικά. Σαν μία διαδικασία κάθαρσης, η κίνηση που ωθείται από τον εσωτερικό κόσμο του ατόμου αντανακλά τα βιώματα του, τις απογοητεύσεις μα και τις ελπίδες που έχει για την ίδια τη ζωή που έχει στα χέρια του, οδηγώντας σε μεγαλύτερη αυτογνωσία και ισορροπία. Πλέον η θεραπευτική μέσω χορού (χοροθεραπεία) χρησιμοποιείται με μεγάλη επιτυχία σε όλους τους ανθρώπους αλλά και σε πληθυσμούς με σύνδρομα και ανίατες ασθένειες. Όλοι αναφέρουν πως μέσω της κίνησης έχουν βιώσει μεγαλύτερη χαρά, περισσότερη αισιοδοξία και διάθεση για ζωή ενώ έχει παρατηρηθεί πως βελτιώνονται οι γνωστικές λειτουργίες και το επαναλαμβανόμενο της συμπεριφοράς (όπως στον αυτισμό). Ο οργανισμός, ακόμα και αν υπάρχει κάτι γενετικό που τον εμποδίζει να αναπτυχθεί στο μάξιμουμ των ικανοτήτων του, δεν παύει να αναγνωρίζει πως υπάρχουν τρόποι να εκφραστεί, να θεραπευτεί και να εξακολουθεί να επικοινωνεί με το περιβάλλον του.